Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Βαρέθηκα να βαριέμαι...




      Το πρώτο καμπανάκι χτυπάει μέσα από μία φαινομενικά άκακη στιχομυθία:
(Κλασική ερώτηση) " Τι γίνεται; Πώς περνάς;" 
(Κλασική απάντηση) " Καλά μωρέ, βαριέμαι, δεν τη παλεύω"


      Η βαρεμάρα στις μέρες μας έχει πάρει διαστάσεις ίωσης... Κάθε μέρα έχουμε όλο και περισσότερα κρούσματα και εξαπλώνεται τόσο γρήγορα που κοντεύει να γίνει πανδημία... Σύμφωνα με σχετικά αποτελέσματα ερευνών, οι ομάδες υψηλού κινδύνου φαίνεται να είναι νέοι και νέες ηλικίας 12-35... Ανησυχητικό; Αρκετά...
      Τα καλά νέα είναι ότι η αναγνώριση ενός φορέα βαρεμάρας γίνεται σε χρόνο dt : Βλέμμα ανέκφραστο, περπάτημα νυσταλέο και βαρύ, στόμα που χάσκει επικίνδυνα και σαγόνι που φτάνει ως στο πάτωμα, μειωμένη λειτουργία εγκεφάλου, δυσκαμψία σώματος, παντελής έλλειψη ενέργειας και απουσία διάθεσης... Τα κακά νέα είναι ότι πλέον έχουν γίνει τόσοι πολλοί που είναι μάλλον απίθανο να μην κολλήσεις και εσύ....
    
       Πώς να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα: (Κυκλώστε την περίπτωση που σας εκφράζει)
  • Βαριέμαι:  σπάνια/λίγο/αρκετά/πολύ/πάρα πολύ/συνέχεια...
  • Βαριέμαι:  να πάω στη δουλειά/ να διαβάσω/ να περπατήσω/ να βγάλω το σκύλο βόλτα/ να πάω γυμναστήριο/ να πάω για ψώνια/ να σε πάρω τηλέφωνο/ να βγούμε για καφέ μαζί/ να σε γνωρίσω καλύτερα/ να ανοίξω κουβέντα/ να κάνω νέες γνωριμίες...  (Η λίστα έχει άπειρες επιλογές και ανανεώνεται συνεχώς)
      
      Στην περίπτωση λοιπόν που -τί χαρά!- ανακάλυψες ότι κουβαλάς πάνω σου τον ιό, θα σου πω το εξής: Κατ'αρχάς, μου τη δίνει που αυτό το "βαριέμαι" το έχεις κάνει καραμέλα... Ένα " δε θέλω τώρα", "δε μ'αρέσει", "δε γουστάρω", "δεν έχω όρεξη" μου κάθεται πολύ καλύτερα!  Και έπειτα πώς γίνεται να βαριέσαι τα ΠΑΝΤΑ, ακόμα κι αυτά που κανονικά δεν θα έπρεπε; 
    
       Ιδού μερικοί λόγοι που ήρθαν πρόχειρα στο φτωχό μυαλό μου:
  1. Κάνεις κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια και η επανάληψη σε έκανε να δυσανασχετήσεις.
  2. Έχεις μάθει να τα περιμένεις όλα έτοιμα και η παραμικρή προσπάθεια σε κουράζει. Συγγνώμη, ακόμα και η ιδέα σε κουράζει.
  3. Στην πραγματικότητα, δε βαριέσαι κάτι συγκεκριμένο, αλλά κάποιον συγκεκριμένο.
  4. Δεν μπορείς να δώσεις νόημα σ'αυτό που κάνεις ή πιστεύεις ότι δεν έχει καμία αξία για σένα.
      Αν ο λόγος που βαριέσαι είναι ο πρώτος: Πολλοί δεν το συνειδητοποιούν αλλά έχουν κολλήσει σε ένα καθημερινό και αδιάκοπο repeat. Μπορεί να κάνουν συνεχώς τα ίδια πράγματα, τις ίδιες διαδρομές και να πηγαίνουν πάντα στα ίδια μέρη. Είναι φυσικό αυτή η επανάληψη να σε κάνει να βαρεθείς ακόμα και πράγματα που συνήθιζαν να σε ευχαριστούν και που τώρα πια κατάντησαν ρουτίνα και σαφώς σε κουράζουν. Αν προσπαθήσεις να εντάξεις λίγη ποικιλία στη ζωή σου, να κάνεις δραστηριότητες διαφορετικές ή ακόμα και να γνωρίσεις νέα άτομα, θα δεις που αμέσως θα νιώσεις πολύ καλύτερα και  θα χει και διάρκεια.
     
       Αν ο λόγος που βαριέσαι είναι ο δεύτερος: Δεν ξέρω αν στο έχουν πει, μάλλον σε σοκάρω, αλλά είσαι κοινώς ένας τεμπέλης. Εντάξει, στην περίπτωση σου δε θα πω πολλά, θα βαριέσαι και να τα διαβάζεις άλλωστε... Η ζωή κερδίζεται, ευτυχώς ή δυστυχώς, με κόπο,θέληση,πείσμα και αγώνα και για να τα αποκτήσεις αυτά καλό θα ήταν να έβγαινες από τον κόσμο σου και να άλλαζες λιγάκι μυαλά πριν χάσεις το παιχνίδι και βγεις νοκ-άουτ... Αυτά και συγγνώμη για την ενόχληση...
     
      Αν ο λόγος που βαριέσαι είναι ο τρίτος: Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα που σίγουρα σου έχει τύχει: Είσαι σε ένα μέρος αρκετά βαρετό αλλά τυχαίνει να έχεις δίπλα σου την καλύτερη παρέα ever. Είναι πολύ πιθανό τελικά να περάσεις όμορφα γιατί ως γνωστόν με καλή παρέα πας παντού και δε σε νοιάζει ενώ αν ήσουν μόνος μάλλον θα έκοβες φλέβα. Πολλές φορές ακόμα και η πιο ανιαρή δραστηριότητα αποκτά άλλη διάσταση ή έστω γίνεται πιο υποφερτή με την παρουσία ανθρώπων που μας κάνουν να περνάμε ευχάριστα και τους κάνουμε κέφι. Μήπως τελικά πρέπει να ξεκαθαρίσεις λιγάκι τη λίστα των γνωστών και φίλων και να υπογραμμίσεις αυτούς που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα; 
      
       Αν ο λόγος που βαριέσαι είναι ο τέταρτος: Δεν θέλω να σε αγχώσω αλλά το να μην μπορείς να δώσεις νόημα σε τίποτα και σε κανέναν μου δείχνει ότι το πρόβλημα είναι λίγο βαθύτερο. Αυτή η εκμηδένιση και απαξίωση των πάντων εκπέμπουν sos ότι ίσως δεν τα έχεις και πολύ καλά με τον εαυτό σου, ότι κατά βάθος μάλλον κάτι φοβάσαι, ότι έχεις παραιτηθεί ή διανύεις μια περίοδο έντονης μελαγχολίας... Σε κάθε περίπτωση, με το να αποτραβιέσαι μόνο κακό θα σου κάνει και το ξέρεις. Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις μια νέα αρχή, όσο δύσκολο και αν ακούγεται... Ίσα ίσα που επιβάλλεται κιόλας.


     Συνοψίζοντας και επειδή και εγώ βαρέθηκα να σας ακούω να βαριέστε που ζείτε, κάντε κάτι δημιουργικό, κάτι που να σας εκφράζει και προπάντων ξεφύγετε από τα τετριμμένα ... Γνωρίστε καινούρια άτομα, κάντε νέες φιλίες, συζητήστε με ανθρώπους ξεχωριστούς και διαφορετικούς από εσάς, ξεκινήστε μια νέα δραστηριότητα, αναζητείστε νέες εμπειρίες ή δώστε νόημα στις παλιές, απαλλαχτείτε απ' ό,τι και όποιον σας περιορίζει και σας ρίχνει τη διάθεση... με δυο λόγια... ΖΗΣΤΕ!!!
      
      Η ζωή δεν είναι μπροστά από μια τηλεόραση ή μια οθόνη υπολογιστή αλλά εκεί έξω και σας περιμένει...
      Μην αφήνεται τον εαυτό σας να γίνεται θεατής της ζωής των άλλων γιατί αργά ή γρήγορα θα γίνει θεατής και της δικής σας ζωής...

1 σχόλιο:

  1. Το σημαντικότερο είναι ότι πρέπει να βρισκόμαστε μαζί με ανθρώπους που την στιγμή κατά την οποία ζούμε και βιώνουμε τη "βαρεμάρα" μπορούν να μας ανεβάσουν ψυχολογικά και να μας βγάλουν από το αδιέξοδο που έχουμε βρεθεί.¨το αδιέξοδο δεν είναι πάντα επιλογή είναι και τύχη....ή μάλλον ατυχία!!!!" αλλά το πως θα διαχειριστούμε την κρίση είναι επιλογή του καθενός μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή