16+1 sos κανόνες για τις ανθρώπινες σχέσεις ...

      Η ζωή είναι γεμάτη ανηφόρες και κατηφόρες, επικίνδυνες στροφές και απότομα φρεναρίσματα... Οι αποτυχίες διαδέχονται τις επιτυχίες και οι απογοητεύσεις καραδοκούν στη γωνία...
      
      Στην ουσία, η ζωή είναι σαν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Ρίχνει τα ζάρια και μετακινεί το πιόνι σου μπροστά ή και πίσω όσα τετράγωνα θέλει. Το κακό είναι ότι όσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις πουθενά το εγχειρίδιο με τους κανόνες... Το μόνο που ξέρεις είναι ότι πρέπει να επιβιώσεις με κάθε τρόπο... Γι' αυτό, όσες φορές κι αν χάσεις τη σειρά σου, όσες φορές κι αν βρεθείς ξανά στην αφετηρία, ο σκοπός είναι ένας : να πάρεις το παιχνίδι στα χέρια σου...


      Το ίδιο συμβαίνει και με τις ανθρώπινες σχέσεις... Σκαμπανεβάσματα, εναλλαγές, αποχωρισμοί. Εκεί που έχεις φτερά και ανεβαίνεις, ξαφνικά στα κόβουν και προσγειώνεσαι ανώμαλα. Το ζητούμενο είναι μετά από κάθε βουτιά στο κενό να παίρνεις ένα μάθημα ζωής και να ξανασηκώνεσαι. Οι πληγές δυστυχώς δεν φεύγουν ποτέ αλλά πλέον δεν σε πονάνε...  


      Για το λόγο αυτό, γράφω παρακάτω 16+! κανόνες "επιβίωσης" που με έχουν βοηθήσει να συνειδητοποιήσω τις αλήθειες πίσω από τις ανθρώπινες σχέσεις και να αποφεύγω να κάνω τα ίδια λάθη ξανά και ξανά ... Κάποιοι απ' αυτούς είναι καθαρά βιωματικοί και κάποιοι άλλοι ανήκουν σε γνωστούς συγγραφείς και φιλοσόφους :

1. Ποτέ μην είσαι πολύ καλός με κάποιον που δεν μπορεί να το εκτιμήσει...
2. Ποτέ μην εμπιστεύεσαι απόλυτα κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου. Αν και ακόμα κι αυτός κάποιες φορές είναι υπό αμφισβήτηση... 
3. Ποτέ μην έχεις πρώτη προτεραιότητα κάποιον που για εκείνον είσαι δεύτερη επιλογή...
4. Ποτέ μην εξαναγκάσεις κάποιον να δεχτεί μια σχέση μαζί σου. Αυτό θεωρείται βιασμός ( Coehlio)
5. Ποτέ μην μισείς αυτούς που σε ζηλεύουν αλλά αντίθετα να τους σέβεσαι. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν ότι είσαι καλύτερος από αυτούς...
6. Μπορείς να ζητήσεις συμβουλές από όποιον θέλεις αρκεί οι αποφάσεις που θα πάρεις να είναι αποκλειστικά δικές σου...
7. Όσοι σε αγαπούν πρέπει να σε κάνουν πιο πολύ να γελάς παρά να κλαις...
8. Αν δεν μπορείς να βρεις έναν πιστό φίλο, να είσαι ο ίδιος φίλος του εαυτού σου... (Πυθαγόρας)
9. Μπορείς να ρίξεις τον εαυτό σου όσο χαμηλά θες και να τον σηκώσεις πάλι όταν το θελήσεις. Να θυμάσαι όμως ότι μόνο εσύ έχεις αυτό το δικαίωμα. (Tolkin)
10. Καλύτερα να σε μισούν για κάτι που είσαι παρά να σε αγαπούν για κάτι που δεν είσαι...
11. Αν αναρωτιέσαι γιατί αγαπάς χωρίς να σε αγαπούν καλύτερα συλλογίσου γιατί εσύ μπορείς να αγαπήσεις ενώ οι άλλοι όχι...
12. Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου, δεν μπορεί να καταλάβει και τα λόγια σου. (Tolkin)
13. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος συναίσθημα. Έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε όπως εμείς θέλουμε και όχι όπως θα έπρεπε να νιώθουμε στη κάθε περίσταση, χωρίς να ντρεπόμαστε ή να απολογούμαστε γι αυτό...
14. Αποδέξου και έπειτα αγάπα τον εαυτό σου. Είναι ο μόνος τρόπος να σε αγαπήσουν κι οι άλλοι...
15. Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια... (Antoine de Saint-Exupery)
16. Να ονειρεύεσαι και να χαμογελάς κάθε μέρα... είναι το οξυγόνο της ζωής. Μην επιτρέψεις ποτέ και σε κανέναν να στο στερήσει.. 

και τέλος...

         Δεν υπάρχουν κανόνες... Όλοι οι άνθρωποι είναι εξαιρέσεις σε έναν κανόνα που δεν υπάρχει...!!!

Οι επιλογές είναι πάντα διπλής όψεως...

     

      Επιλογές = ελευθερία :    Όλοι θέλουμε να έχουμε πολλές επιλογές γιατί αυτό μας δίνει την αίσθηση ότι είμαστε ελεύθεροι και δυνατοί και ορίζουμε οι ίδιοι τις ζωές μας. Όμως...

     

    Επιλογές = περιορισμοί :  Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή είναι αμοιβαία αποκλειόμενα γιατι δεν μπορείς να πεις και ναι και όχι ταυτόχρονα....

      Είναι περίεργο το γεγονός ότι όλοι θέλουν να έχουν επιλογές αλλά ελάχιστοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν το κόστος των συνεπειών από φόβο μιας ενδεχόμενης αποτυχίας ή απώλειας των κεκτημένων τους. Έτσι, οι περισσότεροι τελικά ικανοποιούνται με την ιδέα της επιλογής και την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, αφήνοντας άλλους άμεσα ή έμμεσα να καθορίζουν τις επιλογές τους, διαμαρτυρόμενοι συνεχώς για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους και ισχυριζόμενοι οτι δυστυχώς ζούν με έναν τρόπο που δεν επέλεξαν.... κι όμως.... τον επέλεξαν!

      Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι θέλουν στ' αλήθεια να είναι εντελώς ανεξάρτητοι και να παίρνουν μόνοι τους αποφάσεις......

     

      Δεν ρισκάρουν γιατί δεν αντέχουν ούτε τόση ελευθερία ούτε τόση αλήθεια όση νομίζουν....

Το παιχνίδι των εντυπώσεων...

      Ζούμε στην εποχή της εικόνας... Στην εποχή που το φαίνεσθαι κυριαρχεί επάνω στο είναι....  Στην εποχή που ο χρόνος περιέργως κυλάει πιο γρήγορα απ' ότι παλιά... Κανείς δεν θέλει να σπαταλήσει χρόνο για να ασχοληθεί εις βάθος με κάτι, τώρα που ακόμα και το δευτερόλεπτο είναι τόσο πολύτιμο... Για το λόγο αυτό, η εντύπωση που δημιουργείται για κάποιον ή για κάτι είναι καθοριστικής σημασίας γιατί μας απαλλάσσει από τον κόπο για περαιτέρω ανάλυση και μας προδιαθέτει αρνητικά ή θετικά από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα...
      Πάνω στο κομμάτι αυτό έχει βασιστεί ολόκληρη η τέχνη και η φιλοσοφία του image και της εξωτερικής εικόνας... Το ντύσιμο, το περπάτημα, το βλέμμα, το χαμόγελο, το στυλ έχουν ισχυρότατη επίδραση στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας και έχουν τη δυνατότητα να μας πείσουν και να μας αφοπλίσουν όταν είναι κατάλληλα συνδυασμένα... Η εμφάνιση επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο δεχόμαστε τους άλλους, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη συμπεριφορά τους και τον τρόπο με τον οποίο εμείς θα τους συμπεριφερθούμε,ειδικά αν πρόκειται για κάποιους που δεν τους έχουμε δει ποτέ πριν...
      Φανταστείτε για παράδειγμα το παρακάτω περιστατικό:  Ένα παιδί σκίζει τις σελίδες ενός περιοδικού στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου και κάποιος παίρνει το περιοδικό από τα χέρια του παιδιού. Η περιγραφή μας για το συμβάν ενδεχομένως να επηρεαστεί από την εμφάνιση του ανθρώπου αυτού. Ένας καλοντυμένος και προσεγμένος άντρας θα περιγραφόταν μάλλον σαν ευγενικός και διακριτικός ενώ ένας κακοντυμένος και αφρόντιστος σαν ανάγωγος και νευρικός που αποσπά βίαια το περιοδικό από το παιδί - κ όμως θα είχαν κάνει και οι δύο το ίδιο πράγμα!
      Ανάλογα παραδείγματα συναντάμε συνεχώς στην καθημερινή μας ζωή. Κατά την παρατήρηση ανθρώπων και γεγονότων διαπράττουμε συνεχώς ένα σφάλμα αντίληψης, δημιουργώντας μια πρώτη εντύπωση που βασίζεται σε περιορισμένες πληροφορίες. Κάποιες φορές η πρώτη εντύπωση είναι και η σωστή ενώ άλλες είναι απόλυτα λάθος. Όπως και να χει, είναι χαρακτηριστικό ότι μια αρνητική πρώτη εντύπωση χρειάζεται άφθονες θετικές πληροφορίες και αποδείξεις για να διορθωθεί ενώ μια θετική αντιμετωπίζεται πολύ ευνοϊκότερα...
      Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει χειρότερο από το να αδιαφορείς εντελώς για την εικόνα που εκπέμπεις προς τα έξω και να παραμελείς τον εαυτό σου. Ακόμα και τα ρούχα ή και τα χρώματα που επιλέγεις να φορέσεις αποτελούν μια άμεση έκφραση της προσωπικότητας και της διάθεσης σου. Το να κυκλοφορείς αχτένιστος, απεριποίητος και με ρούχα που διάλεξες όταν είχε απεργία η ΔΕΗ δημιουργεί όχι μόνο την εντύπωση μιας κακώς εννοούμενης αδιαφορίας για τα λεγόμενα των άλλων αλλά και την πεποίθηση ότι αφού εσύ ο ίδιος δεν ενδιαφέρεσαι να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και με την εικόνα σου γιατί οι άλλοι να μπούνε στον κόπο; Το να φροντίζεις τον εαυτό σου είναι πρωτίστως μια ένδειξη αυτοεκτίμησης και αγάπης ως προς αυτόν ενώ το αντίθετο δείχνει παραίτηση, απογοήτευση και αυτοαπέχθεια...
      Η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια και καλό θα ήταν να μην το υποεκτιμά κανείς αυτό...
      

      
      Τί συμβαίνει όμως και στις περιπτώσεις εκείνες που θες απλά και μόνο να εντυπωσιάζεις ; Όταν κάθε πράξη σου αποσκοπεί στο να συγκεντρώσεις πάνω σου όλη την προσοχή; Όταν τελικά καταλήγεις να παρουσιάζεις κάτι ψεύτικο απλά και μόνο για να κερδίσεις το παιχνίδι των εντυπώσεων; 
      Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για καθαρή ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση... Όταν θες συνεχώς να είσαι το επίκεντρο της προσοχής στην ουσία αναζητάς την επιβεβαίωση μέσα από τα μάτια των άλλων και εξαρτάσαι αποκλειστικά από τη γνώμη τους. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου παρουσιάζει εντυπωσιακές διακυμάνσεις... Όταν σε προσέχουν αισθάνεσαι σημαντικός και αξιοθαύμαστος ενώ όταν δεν το κάνουν νιώθεις ασήμαντος και συνηθισμένος. 
      Όταν είσαι σίγουρος για την αξία σου και πιστεύεις ότι είσαι πραγματικά σπουδαίος σε κάτι, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Τα άτομα που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους δεν έχουν ανάγκη να "δειχτούν" , να φανούν κάπως και να κάνουν επίδειξη. Δεν χρειάζεται υπερπροσπάθεια και φωτεινές επιγραφές όταν είσαι αυθεντικός... Τα κατορθώματα σου μιλάνε για σένα. Το να είσαι fake είναι ένδειξη ότι ντρέπεσαι για κάποια στοιχεία του εαυτού σου και παρουσιάζεσαι ως κάτι άλλο για να αμυνθείς.
      Δυστυχώς τυχαίνει να συναντάω ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που το "παίζουν" κάτι άλλο και δίνουν υπερβολική σημασία στην εμφάνιση αγνοώντας όλα τα άλλα. Και ερωτώ : ποιο το νόημα στο να κάνεις τους άλλους να συμπαθήσουν κάτι το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;;; Το θέμα είναι να συμπαθήσουν εσένα, όχι τη μάσκα σου...  Και για πόσο καιρό θα καταφέρνεις να παίζεις θέατρο μέχρι να σε πάρουν οι άλλοι χαμπάρι;;; Αργά ή γρήγορα ο πραγματικός εαυτός πάντα βγαίνει στην επιφάνεια και στο τέλος καταλήγεις να παίζεις μόνος στη σκηνή χωρίς κανένα θεατή... 
Καλύτερα να σε μισούν για κάτι που είσαι παρά να σε αγαπούν για κάτι που δεν είσαι...  όσο σκληρό κι αν ακούγεται..
     
      Όταν βλέπω ανθρώπους να περιαυτολογούν, να επιδεικνύονται ή να παριστάνουν κάτι άλλο απ' αυτό που πραγματικά είναι το μόνο πράγμα που συμπεραίνω είναι ότι δεν θέλουν τόσο να κάνουν εσένα να πιστέψεις ότι έχουν αξία αλλά κυρίως τον ίδιο τους τον εαυτό...
      
        Υ.Γ. Πριν βιαστείς να κριτικάρεις όλους τους fake ανθρώπους που τυχαίνει να γνωρίζεις, βεβαιώσου πρώτα ότι δεν είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς...!!!

      

Ζ...όπως ζήλια...

Ζήλια!Η τέχνη να προκαλείς μεγαλύτερο κακό στον εαυτό σου παρά στους άλλους (Α.Ντουμά)

      Ζήλια... Γνωστή περίπτωση... Πόσοι από σας έχετε πέσει θύματα της ζήλιας των άλλων ;;; Σίγουρα πολλοί... Πόσοι όμως έχετε αισθανθεί και εσείς ζήλια για άλλους ;;; Να μια ερώτηση που κανείς δεν είναι πρόθυμος να απαντήσει...

      Πρώτα απ'όλα, η ζήλια δεν είναι κάτι ασυνήθιστο αλλά απόλυτα συνυφασμένο με τη φύση μας. Για την ακρίβεια, είναι μια ατυχής πλευρά της φύσης μας... Όλοι οι άνθρωποι τρέφουμε μέσα μας αισθήματα ζήλιας, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας επιθυμήσαμε κάτι που δεν είχαμε αλλά το είχε κάποιος άλλος ή ζηλέψαμε κάτι που εμείς δεν είμαστε αλλά ο άλλος είναι... 

      Το αίσθημα της ζήλιας μπορεί να γεννηθεί μέσα σε όλους τους τύπους των σχέσεων : στην εργασία, στη παρέα, στη σχέση, στην οικογένεια. Πρόκειται για ένα είδος αντιπαλότητας ανάμεσα σε δύο άτομα όπου το ένα πιστεύει ότι υστερεί απέναντι στο άλλο από πλευράς πλούτου, ικανοτήτων, ταλέντου, επιτυχίας, αποδοχής ή επιθυμεί διακαώς κάτι που έχει στη κατοχή του ο άλλος. Αν αυτό το κάτι, παρά τις προσπάθειες του, δεν το αποκτήσει, τότε εύχεται να μην το έχει ούτε ο άλλος...Η ζήλια είναι μια από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας, γιατί δεν είναι μόνο αυτός που ζηλεύει δυστυχισμένος αλλά θέλει να κάνει και τους υπόλοιπους να δυστυχήσουν!

      Το τσίμπημα της ζήλιας δημιουργείται από ανασφάλεια, χαμηλή αυτοπεποίθηση και σε ορισμένες περιπτώσεις από υποσυνείδητο φόβο απόρριψης. Αποτελεί μια συναισθηματική κατάσταση στην οποία νιώθουμε ψυχική κούραση, άγχος, ανησυχία και οι ζηλόφθονες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μας κάνοντας μας να μην μπορούμε να δούμε ή να νιώσουμε ή να σκεφτούμε τίποτα άλλο.  Αντιθέτως, καθοδηγούμαστε πλήρως από τα συναισθήματα μας...Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει απουσία λογικής... Ο άνθρωπος που ζηλεύει τυφλώνεται και προσπαθεί σε κάθε λέξη ή πράξη των άλλων να επιβεβαιώσει τα συναισθήματα του, προβάλλοντας επιχειρήματα παράλογα και αποδείξεις ανύπαρκτες... Όταν η ζήλια ξεπεράσει τα φυσιολογικά της όρια, γίνεται καταστροφική, αγγίζοντας τα όρια της εμμονής... 
      Για το λόγο αυτό, η ζήλια είναι το χειρότερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Στην ζωή μας θα μας περιφρονήσουν πολλοί, δεν χρειάζεται να είσαι κ εσύ ένας απ' αυτούς. Αυτή η έμμεση μορφή αυτουποτίμησης στην οποία υποβάλλεσαι παραλύει τη σκέψη και μειώνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Και αν δεν τον εμπιστευτείς εσύ, τότε ποιος θα το κάνει ;;; Αν εσύ δεν τον αγαπήσεις, πώς περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι ;;; 

      Απ' την άλλη πλευρά, εσείς που το πρόσωπό σας έγινε στόχος για βελάκια στον τοίχο, θα σας πω το εξής...     Ποτέ μην μισείτε τους ανθρώπους που σας ζηλεύουν αλλά αντίθετα σεβαστείτε τους... Είναι άτομα που πιστεύουν ότι είστε καλύτεροι απ' αυτούς!!! 


Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι άνθρωποι που έχουν λιγότερα προσόντα ή πλούτη από μας σίγουρα θα μας ζηλέψουν. Αντιθέτως, πολλοί αισθάνονται πλήρως ικανοποιημένοι με τα κεκτημένα τους και ευτυχισμένοι με τον εαυτό τους. Είναι παράδοξο αλλά η ζήλια μπορεί να έρθει από άτομα που είναι το ίδιο ή και περισσότερο επιτυχημένοι από μας... Η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι αυτή που καθορίζει την πιθανότητα να εκφράσουμε ζήλια για άλλους...
      
      Και τέλος, για εσάς που δυστυχώς βιώσατε τη ζήλια από τα αγαπημένα σας πρόσωπα να τονίσω ότι :       Κάποιος που σε ζηλεύει δε σημαίνει ότι δε σ' αγαπάει... Αυτόν που δεν αγαπάει και τόσο είναι ο εαυτός του και μόνο...                                 

   
      

Η "εναλλακτική" Πανδώρα...

      Βασιζόμενη στο μύθο της Πανδώρας, έφτιαξα το δικό μου εναλλακτικό σενάριο : Φανταστείτε ότι κεντρικός πυρήνας είναι το "κουτί", το οποίο βρίσκεται μέσα σας και περιέχει όλες τις άσχημες εκφάνσεις του χαρακτήρα σας και τα πιο αρνητικά σας συναισθήματα. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος ανήκει φυσικά στη Πανδώρα, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να ανοίξει το κουτί και την υποδύεστε εσείς. Οι δεύτεροι ρόλοι είναι εξίσου σημαντικοί καθώς είναι αυτοί που προκαλούν την Πανδώρα να ανοίξει το κουτί - συνάδελφοι από το εργασιακό περιβάλλον, φίλοι και κοινωνικός περίγυρος, εραστές, σύζυγοι, οικογενειακό περιβάλλον, πολλές φορές ακόμα και η ίδια η Πανδώρα... Οι αιτίες που ωθούν την Πανδώρα να ανοίξει το κουτί είναι πολλές και οι συνέπειες ακόμα περισσότερες...
      Μέσα απ' αυτό το blog θα προσπαθήσω να αναλύσω και να φέρω στο φως αυτή τη σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα μας που τόσο καλά ξέρουμε να κρύβουμε και που πολλές φορές μας ξαφνιάζει και μας τους ίδιους όταν βγαίνει στην επιφάνεια...

       Η συμφιλίωση με τον εαυτό μας δεν έρχεται μόνο μέσα από την καλλιέργεια των πλεονεκτημάτων μας αλλά και από την αναγνώριση και αποδοχή των μειονεκτημάτων μας και των πτυχών εκείνων της προσωπικότητας μας για τα οποία δεν είμαστε κ τόσο περήφανοι! Με τον τρόπο αυτό είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και τα κίνητρα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε :


      " Πρέπει να κρίνουμε με επιείκεια κάθε ανθρώπινη επιπολαιότητα, αποτυχία και κακία, έχοντας κατά νου ότι μπροστά μας δεν έχουμε τίποτα άλλο από τις δικές μας επιπολαιότητες, αποτυχίες και κακίες. Γιατί δεν είναι παρά οι αδυναμίες της ανθρωπότητας στην οποία ανήκουμε και μεις και άρα τις κρύβουμε όλοι μέσα μας. Δεν πρέπει να αγανακτούμε με τους άλλους γι αυτά τους τα ελαττώματα απλώς και μόνο επειδή προς στιγμήν δεν εκδηλώνονται σε μας..."    Arthur Schopenhauer

      Δεν είναι κακό να γίνεσαι "κακός"...αντιθέτως, είναι πολύ ανθρώπινο!!!


      

Η Πανδώρα σύμφωνα με το μύθο...

      Στην κλασική ελληνική μυθολογία, η Πανδώρα ήταν η πρώτη γυναίκα στη γη. Ο Δίας διέταξε τον Ήφαιστο να την δημιουργήσει και εκείνος υπάκουσε στις εντολές του. Έφτιαξε από χώμα και νερό μια γυναίκα όμορφη σαν τις θεές και τις έδωσε ανθρώπινη φύση. Οι θεοί την προίκισαν με άφθονα ταλέντα. Η Αφροδίτη της έδωσε την ομορφιά, οι Χάριτες τη στόλισαν με γοητεία και ο Ερμής της έδωσε τη πειθώ, τη πονηριά και τη περιέργεια... Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η Πανδώρα και πήρε αυτό το όνομα γιατί οι θεοί της χάρισαν όλα τα δώρα...
      Όταν ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τον ουρανό, ο Δίας πήρε εκδίκηση παρουσιάζοντας την Πανδώρα στον αδερφό του, τον Επιμηθέα. Μαζί της η Πανδώρα είχε ένα πανέμορφο σφραγισμένο κουτί που δεν θα έπρεπε ποτέ να ανοίξει για κανένα λόγο. Ωθούμενη όμως από την περιέργεια, που της είχε δοθεί από τους θεούς, η Πανδώρα άνοιξε το κουτί για να δει τι περιέχει. Τότε όλες οι συμφορές ξεχύθηκαν από μέσα και εξαπλώθηκαν σε όλο το κόσμο- η ζήλια, η κακία,η ψευτιά,η υποκρισία,οι αρρώστιες,ο θάνατος... Εκείνη έσπευσε τρομαγμένη να κλείσει το καπάκι αλλά όλα τα δεινά είχαν ήδη δραπετεύσει. Όλα, εκτός από ένα που απέμεινε στο κάτω μέρος, η ελπίδα...
      Η Πανδώρα ήταν βαθιά λυπημένη εξαιτίας της καταστροφής που προκάλεσε και φοβόταν την τιμωρία του Δία. Παρόλα αυτά, εκείνος δεν την τιμώρησε γιατί ήξερε ότι αυτό αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε...

     

      Έτσι, σύμφωνα με το μύθο, η Πανδώρα θεωρήθηκε ως η απαρχή των ανθρώπινων δεινών στη γη και ως η αιτία της χαμένης μας αθανασίας...