Κάτω από τη μάσκα που φοράς...

                                                                            ...πόσες ακόμα κρύβεις...;;;

  " Όπως ξέρουμε, όλοι μας φοράμε μάσκες και έρχεται κάποια στιγμή που δεν μπορούμε να τις βγάλουμε χωρίς να ξεκολλήσουμε μαζί τους κι ένα κομμάτι από το πετσί μας "   
   
     Ποιος είπε ότι πρέπει να' ναι απόκριες για να φορέσεις μάσκα; Κάποιοι από εμάς εξακολουθούν να τις φοράνε όλο το χρόνο... Τις κουβαλάνε μαζί τους, πάντα και παντού και οι περισσότεροι δεν τις αποχωρίζονται ποτέ...
     Ευτυχώς στο εμπόριο υπάρχουν μάσκες για όλα τα γούστα και όλες τις ανάγκες... Μπορείς να φορέσεις τη μάσκα του "καλού παιδιού" ή αυτήν που σε κάνει να φαίνεσαι ότι νοιάζεσαι πολύ για τους άλλους... Υπάρχει ακόμη η μάσκα του δήθεν ερωτευμένου, του αθεράπευτα ευαίσθητου, του φοβερά ψαγμένου αλλά και αυτή του δήθεν φίλου δεν είναι άσχημη... Κι αν τυχόν βαρεθείς να δείχνεις το ίδιο πρόσωπο κάθε φορά, μπορείς να πάρεις τρεις-τέσσερις να' χεις να αλλάζεις... Αμέ!!!
     Στις μέρες μας κανονικά θα έπρεπε αντί να ρωτάς " τι θα φορέσεις;" να ρωτάς "τι θα ντυθείς;"
     Οι επιλογές είναι άπειρες. Μπορείς να ντυθείς κατά προτίμηση :

• Γκόμενος/α
• Χαλαρός και άνετος
• Πολλά βαρύς
• Μυστηριώδης και αινιγματικός
• Τρυφερός και συμπονετικός
• Φίλος-κολλητός
• Ο έχω-για-όλους-μια-καλή-κουβέντα-να-πω

Ή μπορείς απλώς να ρίξεις μια μοναδική, ανεπανάληπτη και αξιολάτρευτη προσωπικότητα στους ώμους...

     Επιτρέπονται δε και οι συνδυασμοί ( το γνωστό mix & match που λένε). Από τα best sellers μας : Ωραίος και μοιραίος ως βασικό, με έναν αέρα γοητείας, επικής προϊστορίας, ένα touch κουλτούρας, ένα ψήγμα αλητείας και άφθονες δόσεις χιούμορ γιατί είσαι πολύυυ άνετος... Εννοείται...

     Μια "μάσκα" έρχεται να καλύψει τις πτυχές του χαρακτήρα μας που δεν θέλουμε να δείξουμε στους άλλους, από ανασφάλεια, φόβο ή ντροπή. Μας κάνει να φαινόμαστε καλύτεροι και πιο ενδιαφέροντες και μας βοηθά να ξεγελάσουμε και να παραπλανήσουμε τους άλλους. Όπως και να' χει, κρύβει την αλήθεια για το τι πραγματικά είμαστε...

     Το ερώτημα είναι: γιατί κάποιοι θέλουν τόσο απεγνωσμένα να κρύψουν αυτό που είναι;;; Και γιατί τους τρομάζει τόσο η ιδέα του να είναι απλώς ο εαυτός τους;;;

     Φοβούνται να αποκαλύψουν τις αδυναμίες τους για να μην πληγωθούν; Νομίζουν ότι θα φάνε πόρτα από τους άλλους; Πιστεύουν ότι δε θα πετύχουν τον στόχο τους αν δεν υποκριθούν έναν ψεύτικο εαυτό; Αρέσκονται να παίζουν με τις αντιδράσεις (και την υπομονή...) των άλλων ή μήπως τελικά απλώς είναι τόσο σκατοχαρακτήρες που θα'πρεπε να θεωρείται παράνομο;;;

     Κάπου διάβασα ότι η κοινωνία είναι ένας χορός μεταμφιεσμένων όπου όλοι κρύβουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα και ταυτόχρονα τον αποκαλύπτουν κρυπτόμενοι... Κι αυτό γιατί συνήθως αυτά που προδίδονται από μόνα τους είναι πολύ περισσότερα από αυτά που προσπαθούμε να κρύψουμε... Κι όταν έρθει τελικά η ώρα που οι μάσκες πέφτουν, εκεί είναι που ξεκινά το πραγματικό καρναβάλι!!!

     Πραγματικά δε μπορώ να περιγράψω το πόσο βαρέθηκα τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, προσπαθώντας να παραμυθιάσουν πρώτα τον εαυτό τους και μετά τους άλλους... Στην τελική, ποιος είσαι και πού πας; Παρ'το απόφαση ότι είσαι αυτός που είσαι και μάλλον πας γυρεύοντας...

     Ένα είναι σίγουρο: Αν όσοι "παίζουν ρόλους" γνώριζαν το πόσο ατάλαντοι είναι, ο κόσμος θα είχε πολύ λιγότερες τραγικές φιγούρες για να διασκεδάζει! Κάτι είναι κι αυτό...