Ζούμε στην εποχή της εικόνας... Στην εποχή που το φαίνεσθαι κυριαρχεί επάνω στο είναι.... Στην εποχή που ο χρόνος περιέργως κυλάει πιο γρήγορα απ' ότι παλιά... Κανείς δεν θέλει να σπαταλήσει χρόνο για να ασχοληθεί εις βάθος με κάτι, τώρα που ακόμα και το δευτερόλεπτο είναι τόσο πολύτιμο... Για το λόγο αυτό, η εντύπωση που δημιουργείται για κάποιον ή για κάτι είναι καθοριστικής σημασίας γιατί μας απαλλάσσει από τον κόπο για περαιτέρω ανάλυση και μας προδιαθέτει αρνητικά ή θετικά από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα...
Πάνω στο κομμάτι αυτό έχει βασιστεί ολόκληρη η τέχνη και η φιλοσοφία του image και της εξωτερικής εικόνας... Το ντύσιμο, το περπάτημα, το βλέμμα, το χαμόγελο, το στυλ έχουν ισχυρότατη επίδραση στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας και έχουν τη δυνατότητα να μας πείσουν και να μας αφοπλίσουν όταν είναι κατάλληλα συνδυασμένα... Η εμφάνιση επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο δεχόμαστε τους άλλους, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη συμπεριφορά τους και τον τρόπο με τον οποίο εμείς θα τους συμπεριφερθούμε,ειδικά αν πρόκειται για κάποιους που δεν τους έχουμε δει ποτέ πριν...
Φανταστείτε για παράδειγμα το παρακάτω περιστατικό: Ένα παιδί σκίζει τις σελίδες ενός περιοδικού στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου και κάποιος παίρνει το περιοδικό από τα χέρια του παιδιού. Η περιγραφή μας για το συμβάν ενδεχομένως να επηρεαστεί από την εμφάνιση του ανθρώπου αυτού. Ένας καλοντυμένος και προσεγμένος άντρας θα περιγραφόταν μάλλον σαν ευγενικός και διακριτικός ενώ ένας κακοντυμένος και αφρόντιστος σαν ανάγωγος και νευρικός που αποσπά βίαια το περιοδικό από το παιδί - κ όμως θα είχαν κάνει και οι δύο το ίδιο πράγμα!
Ανάλογα παραδείγματα συναντάμε συνεχώς στην καθημερινή μας ζωή. Κατά την παρατήρηση ανθρώπων και γεγονότων διαπράττουμε συνεχώς ένα σφάλμα αντίληψης, δημιουργώντας μια πρώτη εντύπωση που βασίζεται σε περιορισμένες πληροφορίες. Κάποιες φορές η πρώτη εντύπωση είναι και η σωστή ενώ άλλες είναι απόλυτα λάθος. Όπως και να χει, είναι χαρακτηριστικό ότι μια αρνητική πρώτη εντύπωση χρειάζεται άφθονες θετικές πληροφορίες και αποδείξεις για να διορθωθεί ενώ μια θετική αντιμετωπίζεται πολύ ευνοϊκότερα...
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει χειρότερο από το να αδιαφορείς εντελώς για την εικόνα που εκπέμπεις προς τα έξω και να παραμελείς τον εαυτό σου. Ακόμα και τα ρούχα ή και τα χρώματα που επιλέγεις να φορέσεις αποτελούν μια άμεση έκφραση της προσωπικότητας και της διάθεσης σου. Το να κυκλοφορείς αχτένιστος, απεριποίητος και με ρούχα που διάλεξες όταν είχε απεργία η ΔΕΗ δημιουργεί όχι μόνο την εντύπωση μιας κακώς εννοούμενης αδιαφορίας για τα λεγόμενα των άλλων αλλά και την πεποίθηση ότι αφού εσύ ο ίδιος δεν ενδιαφέρεσαι να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και με την εικόνα σου γιατί οι άλλοι να μπούνε στον κόπο; Το να φροντίζεις τον εαυτό σου είναι πρωτίστως μια ένδειξη αυτοεκτίμησης και αγάπης ως προς αυτόν ενώ το αντίθετο δείχνει παραίτηση, απογοήτευση και αυτοαπέχθεια...
Η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια και καλό θα ήταν να μην το υποεκτιμά κανείς αυτό...
Τί συμβαίνει όμως και στις περιπτώσεις εκείνες που θες απλά και μόνο να εντυπωσιάζεις ; Όταν κάθε πράξη σου αποσκοπεί στο να συγκεντρώσεις πάνω σου όλη την προσοχή; Όταν τελικά καταλήγεις να παρουσιάζεις κάτι ψεύτικο απλά και μόνο για να κερδίσεις το παιχνίδι των εντυπώσεων;
Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για καθαρή ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση... Όταν θες συνεχώς να είσαι το επίκεντρο της προσοχής στην ουσία αναζητάς την επιβεβαίωση μέσα από τα μάτια των άλλων και εξαρτάσαι αποκλειστικά από τη γνώμη τους. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου παρουσιάζει εντυπωσιακές διακυμάνσεις... Όταν σε προσέχουν αισθάνεσαι σημαντικός και αξιοθαύμαστος ενώ όταν δεν το κάνουν νιώθεις ασήμαντος και συνηθισμένος.
Όταν είσαι σίγουρος για την αξία σου και πιστεύεις ότι είσαι πραγματικά σπουδαίος σε κάτι, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Τα άτομα που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους δεν έχουν ανάγκη να "δειχτούν" , να φανούν κάπως και να κάνουν επίδειξη. Δεν χρειάζεται υπερπροσπάθεια και φωτεινές επιγραφές όταν είσαι αυθεντικός... Τα κατορθώματα σου μιλάνε για σένα. Το να είσαι fake είναι ένδειξη ότι ντρέπεσαι για κάποια στοιχεία του εαυτού σου και παρουσιάζεσαι ως κάτι άλλο για να αμυνθείς.
Δυστυχώς τυχαίνει να συναντάω ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που το "παίζουν" κάτι άλλο και δίνουν υπερβολική σημασία στην εμφάνιση αγνοώντας όλα τα άλλα. Και ερωτώ : ποιο το νόημα στο να κάνεις τους άλλους να συμπαθήσουν κάτι το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;;; Το θέμα είναι να συμπαθήσουν εσένα, όχι τη μάσκα σου... Και για πόσο καιρό θα καταφέρνεις να παίζεις θέατρο μέχρι να σε πάρουν οι άλλοι χαμπάρι;;; Αργά ή γρήγορα ο πραγματικός εαυτός πάντα βγαίνει στην επιφάνεια και στο τέλος καταλήγεις να παίζεις μόνος στη σκηνή χωρίς κανένα θεατή...
Καλύτερα να σε μισούν για κάτι που είσαι παρά να σε αγαπούν για κάτι που δεν είσαι... όσο σκληρό κι αν ακούγεται..
Όταν βλέπω ανθρώπους να περιαυτολογούν, να επιδεικνύονται ή να παριστάνουν κάτι άλλο απ' αυτό που πραγματικά είναι το μόνο πράγμα που συμπεραίνω είναι ότι δεν θέλουν τόσο να κάνουν εσένα να πιστέψεις ότι έχουν αξία αλλά κυρίως τον ίδιο τους τον εαυτό...
Υ.Γ. Πριν βιαστείς να κριτικάρεις όλους τους fake ανθρώπους που τυχαίνει να γνωρίζεις, βεβαιώσου πρώτα ότι δεν είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς...!!!
Πάνω στο κομμάτι αυτό έχει βασιστεί ολόκληρη η τέχνη και η φιλοσοφία του image και της εξωτερικής εικόνας... Το ντύσιμο, το περπάτημα, το βλέμμα, το χαμόγελο, το στυλ έχουν ισχυρότατη επίδραση στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας και έχουν τη δυνατότητα να μας πείσουν και να μας αφοπλίσουν όταν είναι κατάλληλα συνδυασμένα... Η εμφάνιση επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο δεχόμαστε τους άλλους, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη συμπεριφορά τους και τον τρόπο με τον οποίο εμείς θα τους συμπεριφερθούμε,ειδικά αν πρόκειται για κάποιους που δεν τους έχουμε δει ποτέ πριν...
Φανταστείτε για παράδειγμα το παρακάτω περιστατικό: Ένα παιδί σκίζει τις σελίδες ενός περιοδικού στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου και κάποιος παίρνει το περιοδικό από τα χέρια του παιδιού. Η περιγραφή μας για το συμβάν ενδεχομένως να επηρεαστεί από την εμφάνιση του ανθρώπου αυτού. Ένας καλοντυμένος και προσεγμένος άντρας θα περιγραφόταν μάλλον σαν ευγενικός και διακριτικός ενώ ένας κακοντυμένος και αφρόντιστος σαν ανάγωγος και νευρικός που αποσπά βίαια το περιοδικό από το παιδί - κ όμως θα είχαν κάνει και οι δύο το ίδιο πράγμα!
Ανάλογα παραδείγματα συναντάμε συνεχώς στην καθημερινή μας ζωή. Κατά την παρατήρηση ανθρώπων και γεγονότων διαπράττουμε συνεχώς ένα σφάλμα αντίληψης, δημιουργώντας μια πρώτη εντύπωση που βασίζεται σε περιορισμένες πληροφορίες. Κάποιες φορές η πρώτη εντύπωση είναι και η σωστή ενώ άλλες είναι απόλυτα λάθος. Όπως και να χει, είναι χαρακτηριστικό ότι μια αρνητική πρώτη εντύπωση χρειάζεται άφθονες θετικές πληροφορίες και αποδείξεις για να διορθωθεί ενώ μια θετική αντιμετωπίζεται πολύ ευνοϊκότερα...
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει χειρότερο από το να αδιαφορείς εντελώς για την εικόνα που εκπέμπεις προς τα έξω και να παραμελείς τον εαυτό σου. Ακόμα και τα ρούχα ή και τα χρώματα που επιλέγεις να φορέσεις αποτελούν μια άμεση έκφραση της προσωπικότητας και της διάθεσης σου. Το να κυκλοφορείς αχτένιστος, απεριποίητος και με ρούχα που διάλεξες όταν είχε απεργία η ΔΕΗ δημιουργεί όχι μόνο την εντύπωση μιας κακώς εννοούμενης αδιαφορίας για τα λεγόμενα των άλλων αλλά και την πεποίθηση ότι αφού εσύ ο ίδιος δεν ενδιαφέρεσαι να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και με την εικόνα σου γιατί οι άλλοι να μπούνε στον κόπο; Το να φροντίζεις τον εαυτό σου είναι πρωτίστως μια ένδειξη αυτοεκτίμησης και αγάπης ως προς αυτόν ενώ το αντίθετο δείχνει παραίτηση, απογοήτευση και αυτοαπέχθεια...
Η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια και καλό θα ήταν να μην το υποεκτιμά κανείς αυτό...
Τί συμβαίνει όμως και στις περιπτώσεις εκείνες που θες απλά και μόνο να εντυπωσιάζεις ; Όταν κάθε πράξη σου αποσκοπεί στο να συγκεντρώσεις πάνω σου όλη την προσοχή; Όταν τελικά καταλήγεις να παρουσιάζεις κάτι ψεύτικο απλά και μόνο για να κερδίσεις το παιχνίδι των εντυπώσεων;
Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για καθαρή ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση... Όταν θες συνεχώς να είσαι το επίκεντρο της προσοχής στην ουσία αναζητάς την επιβεβαίωση μέσα από τα μάτια των άλλων και εξαρτάσαι αποκλειστικά από τη γνώμη τους. Η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου παρουσιάζει εντυπωσιακές διακυμάνσεις... Όταν σε προσέχουν αισθάνεσαι σημαντικός και αξιοθαύμαστος ενώ όταν δεν το κάνουν νιώθεις ασήμαντος και συνηθισμένος.
Όταν είσαι σίγουρος για την αξία σου και πιστεύεις ότι είσαι πραγματικά σπουδαίος σε κάτι, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Τα άτομα που τα έχουν καλά με τον εαυτό τους δεν έχουν ανάγκη να "δειχτούν" , να φανούν κάπως και να κάνουν επίδειξη. Δεν χρειάζεται υπερπροσπάθεια και φωτεινές επιγραφές όταν είσαι αυθεντικός... Τα κατορθώματα σου μιλάνε για σένα. Το να είσαι fake είναι ένδειξη ότι ντρέπεσαι για κάποια στοιχεία του εαυτού σου και παρουσιάζεσαι ως κάτι άλλο για να αμυνθείς.
Δυστυχώς τυχαίνει να συναντάω ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που το "παίζουν" κάτι άλλο και δίνουν υπερβολική σημασία στην εμφάνιση αγνοώντας όλα τα άλλα. Και ερωτώ : ποιο το νόημα στο να κάνεις τους άλλους να συμπαθήσουν κάτι το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;;; Το θέμα είναι να συμπαθήσουν εσένα, όχι τη μάσκα σου... Και για πόσο καιρό θα καταφέρνεις να παίζεις θέατρο μέχρι να σε πάρουν οι άλλοι χαμπάρι;;; Αργά ή γρήγορα ο πραγματικός εαυτός πάντα βγαίνει στην επιφάνεια και στο τέλος καταλήγεις να παίζεις μόνος στη σκηνή χωρίς κανένα θεατή...
Καλύτερα να σε μισούν για κάτι που είσαι παρά να σε αγαπούν για κάτι που δεν είσαι... όσο σκληρό κι αν ακούγεται..
Όταν βλέπω ανθρώπους να περιαυτολογούν, να επιδεικνύονται ή να παριστάνουν κάτι άλλο απ' αυτό που πραγματικά είναι το μόνο πράγμα που συμπεραίνω είναι ότι δεν θέλουν τόσο να κάνουν εσένα να πιστέψεις ότι έχουν αξία αλλά κυρίως τον ίδιο τους τον εαυτό...
Υ.Γ. Πριν βιαστείς να κριτικάρεις όλους τους fake ανθρώπους που τυχαίνει να γνωρίζεις, βεβαιώσου πρώτα ότι δεν είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου