Η γνώμη των άλλων...

      Στις μέρες μας, αν θες να δείξεις άνετος χωρίς κόπο και με άμεσα αποτελέσματα, πετάς μια ατάκα όπως: "Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι θα πουν οι άλλοι για μένα" ή "Τη γνώμη των άλλων την έχω παντελώς γραμμένη" και καθάρισες! Λύση δοκιμασμένη επανειλημμένα επάνω σε άπειρα θύματα τα οποία προσπαθείς να πείσεις πάση θυσία ότι είσαι "υπεράνω" με απώτερο στόχο να πείσεις και σένα μαζί...
      Η γνώμη των άλλων είναι μια έννοια που επιδέχεται πολλούς ορισμούς και κρύβει ακόμα πιο πολλούς κινδύνους αν δεν τη χειριστείς σωστά. Όπως και τα περισσότερα πράγματα σ'αυτή τη ζωή, έρχεται με δύο όψεις: την καλή και την κακή. Αν ρωτήσεις ένα τυχαίο δείγμα ανθρώπων ποια πιστεύουν οτι είναι η καλή και ποια η κακή όψη, θα εκπλαγείς από το γεγονός ότι η πλειοψηφία θεωρεί την αδιαφορία για τη γνώμη των άλλων ως καλή και την εξάρτηση σ' αυτήν ως κακή. Παράλογο, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για δύο ακραίες περιπτώσεις και ως γνωστόν κανένα από τα δύο άκρα σε οποιοδήποτε θέμα δεν μπορεί ποτέ να χαρακτηριστεί ως καλό... Κατανοητό, αν σκεφτείς ότι από μικρούς μας κάνανε πλύση εγκεφάλου λέγοντάς μας ότι δεν πρέπει ποτέ να μας νοιάζει τι λένε οι άλλοι, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να μας εξηγήσουν τι ακριβώς θέλουν να πουν με αυτό... Περίεργο, αν συνειδητοποιήσεις ότι κανείς δε σκέφτηκε πως μπορεί να υπάρχει και η μέση λύση!
      Αναμφίβολα, η εξάρτηση από τη γνώμη των άλλων είναι από τα πιο καταστροφικά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στον εαυτό του. Η εκτίμηση της αξίας σου σκαμπανεβάζεται ανάλογα με το πόσο σε υπολήπτονται οι υπόλοιποι, οι επιθυμίες τους είναι και δικές σου χωρίς να το καταλάβεις και τελικά καταλήγεις να χάνεις τα πιστεύω, τις απόψεις σου και τον εαυτό σου προσπαθώντας να τους ικανοποιήσεις όλους ταυτόχρονα. Μια μαριονέτα που άγεται και φέρεται από τις διαθέσεις, καλές ή κακές, αυτών που τη χειρίζονται...

"Αν αναζητάς την επιδοκιμασία μόνο από τους άλλους, ξένοι κρατάνε την ευτυχία σου στα χέρια τους" (Κλαύδιος)

      Η αδιαφορία για τη γνώμη των άλλων μπορεί να αποδειχθεί εξίσου επικίνδυνη με την υπερβολική προσκόλληση σ' αυτήν. Η σκοπιά των άλλων είναι ιδιαίτερα σημαντική στο να μας επισημαίνει χαρακτηριστικά και πτυχές των γεγονότων που δεν μπορούμε μόνοι μας να τα αντιληφθούμε. Εάν κολλάμε μόνο στις δικές μας απόψεις, εγκλωβιζόμαστε μέσα στο μικρόκοσμο που έχουμε φτιάξει και αρνούμαστε να επικοινωνήσουμε, να συζητήσουμε, να δεχτούμε μια διαφορετική αντίληψη από τη δική μας και εν τέλει να κάνουμε μια ειλικρινή σχέση με κάποιον... Πως μπορείς να σχετιστείς με τον οποιονδήποτε αν δε σε ενδιαφέρει η γνώμη του;

      Από την εμπειρία μου, ο 1 στους 10 ανθρώπους, όταν λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, εννοεί πως δεν τον νοιάζει η γνώμη των ατόμων εκείνων που δεν τον γνωρίζουν καλά (και πολύ καλά κάνει συμπληρώνω). Οι άλλοι 4 εννοούν πως τους ενδιαφέρουν μόνο τα καλά λόγια και οι υπόλοιποι 5 απλώς την αποφεύγουν γιατί δεν την αντέχουν...
   
      Ευτυχώς ή δυστυχώς, η αυτογνωσία δεν έρχεται μαζί με το πρωινό ξύπνημα. Είναι ένας δρόμος που χρειάζεται πολλά χρόνια για να τον διασχίσεις και τη βοήθεια κατάλληλων ανθρώπων -στενών φίλων,συγγενών κτλ- που μαζί με σένα θα βάλουν τα κομμάτια του παζλ στις σωστές θέσεις. Κανείς ποτέ δεν απέκτησε ολοκληρωμένη άποψη για τον εαυτό του στηριζόμενος αποκλειστικά σ'αυτό που πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του. Υπήρξαν άνθρωποι που του είπαν την πραγματική τους γνώμη, τον στήριξαν και πίστεψαν σ 'αυτόν και άλλοι που υποκρίθηκαν, τον υπέθαλψαν και τον απέρριψαν. Από όλους όμως κάτι πήρε και κάτι έμαθε για τον εαυτό του...
     Το να αδιαφορείς εντελώς για τη γνώμη των άλλων, δεν αποτελεί από μόνο του δείγμα αυτοπεποίθησης. Δύναμη είναι να μπορείς να ακούσεις την κριτική των άλλων χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι απαραίτητα ως επίθεση και να βελτιωθείς μέσα από αυτή. Αυτοπεποίθηση είναι να γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου ώστε να μπορείς να γελάσεις με κάθε άστοχο σχόλιο και να μένεις ανεπηρέαστος από τα λόγια εκείνων που αποτυγχάνουν να σε καταλάβουν. Πολλοί άνθρωποι όμως δηλώνουν πως δε τους νοιάζει η άποψη των άλλων γιατί πολύ απλά δεν αντέχουν μια πιθανή απόρριψη ή μια κακή κριτική. Όλη αυτή η επιθετικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μια μορφή άμυνας για να προστατέψουν τους φόβους και τις ανασφάλειες τους...
     Υπάρχει ακόμα μια ιδιόμορφη κατηγορία ανθρώπων που παρουσιάζει επιλεκτική ακοή. Στα στραβά και τα ανάποδα κλείνουν τα αυτιά και κάνουν πως δεν ακούνε τίποτα ενώ στα καλά λόγια και τους επαίνους ξαφνικά τους ενδιαφέρει και ακούνε τα πάντα με τη παραμικρή λεπτομέρεια. Όταν κάνουν λάθη ή αποτυγχάνουν, δηλώνουν πως δε τους νοιάζει τίποτα και κανείς αλλά όταν κάνουν κάτι με επιτυχία αμέσως επιζητούν το μπράβο και το χειροκρότημα. Σε περίπτωση που οι υπόλοιποι διαφωνούν μαζί τους, γίνονται ξεροκέφαλοι και εμμένουν μόνο στα δικά τους ενώ αν οι άλλοι συμφωνούν, αμέσως αναζητούν την ένθερμη υποστήριξη τους. Αφήνουν να εννοηθεί πως απαξιούν εντελώς για τους άλλους ενώ παράλληλα προσπαθούν τόσο πολύ για να είναι πάντα στο επίκεντρο... Μακράν η πιο βολική αντιμετώπιση από όλες...
   
     Ο εαυτός μας αποτελείται από αυτό που πραγματικά είμαστε, αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε και αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για εμάς. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εικόνα μας στους άλλους αφού αποτελεί κομμάτι του εαυτού μας  αλλά ούτε και να αφεθούμε ολοκληρωτικά σ' αυτήν αφού είναι μόνο ένα μικρό μέρος αυτού που είμαστε. (Schopenhauer)

      Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένας που να αδιαφορεί πραγματικά για τη γνώμη των άλλων γιατί όλοι λίγο ή πολύ έχουμε μια έμφυτη ανάγκη επιβεβαίωσης και αποδοχής από τους άλλους. Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να βρούμε την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα και να βάλουμε στη ζωή μας τους ανθρώπους εκείνους των οποίων η γνώμη είναι αληθινή, αξίζει και μετράει για μας χωρίς ποτέ να σταματήσουμε να ακούμε τη φωνή μέσα μας...